Toen Jesse Klaver een paar maanden geleden liet weten dat hij op vrijdagen niet deel zou nemen aan de formatiebesprekingen omdat hij dan zijn papadag heeft, waren de reacties niet van de lucht.

 

Sommige mensen vonden het verbijsterend dat hij ‘privé-zaken zwaarder liet wegen dan het landsbelang’. Anderen vonden het juist voorbeeldig dat hij als jonge vader ook tijd wilde vrijmaken voor zijn gezin. Tussen de bergen kritiek en steun vond ik dit de leukste quote: ‘Op vrijdag worden door Jesse geen onderhandelingen gevoerd, maar eendjes’.[1]

Op mijn werk hoorde ik een paar jonge vrouwelijke collega’s met de nodige verontwaardiging praten over het feit dat de term papadag iets heel bijzonders lijkt uit te drukken, terwijl het van werkende moeders doodnormaal wordt gevonden dat zij een dag thuis zijn om voor de kinderen zorgen. Volgens deze vrouwen spreekt uit de term papadag iets te veel eer voor (de vaak bescheiden bijdrage van) papa en te weinig waardering voor ( de vanzelfsprekend geachte rol van)  mama. Zoals een collega het verwoordde: ‘Er is toch ook geen mamadag’. Waar een andere collega aan toevoegde: ‘Vaders zijn toch elke dag papa!’

Los van alle discussies vind ik het heel positief dat veel jonge mannen tegenwoordig hun zorgtaken als vader serieus oppakken. Dat is wezenlijk anders dan in de tijd van mijn ouders. Ik verbaas me alleen om een andere reden om de term ‘papadag’. Papa staat daarin centraal, terwijl die dag niet om hem draait. Op een verjaardag zetten we de jarige in het zonnetje en op Bevrijdingsdag herdenken we het einde van de oorlog, maar Papadag is niet de jubeldag voor vaders; daar hebben we Vaderdag voor.[2]

Ik vermoed te begrijpen hoe de term papadag zo ingeburgerd is geraakt. Veel mannen vinden het namelijk lastig om toe te geven dat ze op een doordeweeksedag niet werken. Voor de meeste mannen is full time werken nog steeds de norm.[3] En als je minder werkt, moet je daar een passende verklaring voor hebben. Je hebt als het ware wat uit te leggen aan je vrienden en je collega’s. Gezichtsverlies ligt op de loer. De geboorte van een kind is een perfecte rechtvaardiging om een dag vrij te nemen en daarmee ook nog eens goede sier te maken (‘zie mij eens even een coole jonge papa zijn’). Bij sommige vaders horen daar ook opschepperige verhalen bij over al die leuke dingen die ze die dag met hun kinderen doen. Zo geredeneerd begrijp je al snel dat daar een passende benaming bij gevonden moest worden. Dat werd ‘papadag’, want mannen stellen zichzelf graag op de voorgrond. Een alternatief is, eerlijk is eerlijk, ook lastig te vinden. De aanduiding ‘ik werk niet op donderdag en dat komt goed uit omdat ik er dan die dag ook kan zijn voor de kinderen -dag’ is nogal lang en complex. Ook de zin: ‘Vrijdag is mijn vaste Kinderendag’ klinkt wat merkwaardig.

Mijn voorstel is om het heel simpel te houden en het ouderschap erbuiten te laten. Zeg gewoon: ‘op donderdag werk ik niet’ of ’dinsdag is mijn vrije dag’. Punt uit. Daar is verder geen tekst of uitleg bij nodig. Of je nu met de kinderen wat gaat doen, of gaat vissen, of de hele dag in je bed blijft liggen,  dat gaat niemand wat aan.

We hoeven daarmee de term papadag niet af te schaffen. Wat mij betreft bewaren we dat woord voor die speciale dag waarop een van je kinderen iets bijzonders met je gaat doen. Mijn oudste dochter bracht me enkele maanden geleden op dit idee.

Mijn dochter neemt me af en toe mee naar de film. Dit keer had ze gevraagd of ik op zondagmiddag tijd en zin had om met haar de stad in te gaan. Ik stemde graag toe. Een paar dagen later ontmoette ik haar bij het Amsterdamse Centraal Station. Ik had het vermoeden dat ze me mee zou nemen naar het Eye Museum om daar een middagfilm te gaan bekijken. We liepen inderdaad naar de achterkant van het station en toen we naar de pont over het IJ liepen zei ze: ‘Pap, zie je dat gebouw daar?’ Ze wees naar een hoog gebouw aan de overkant van het water. ‘Jazeker, dat is de A’dam Toren, dat was het oude Shell gebouw’, antwoordde ik op reisleider-toon.

 

‘En zie je ook die schommels op de bovenste verdieping?’, vroeg ze vervolgens. ‘Uh, ja, hoezo’, zei ik iets minder zelfverzekerd. ‘Daar gaan we straks op!’, riep ze lachend. Ik moest even slikken, maar wilde me natuurlijk niet laten kennen: ‘Oh, wat leuk’, perste ik er met enige moeite uit.

 

 

 

Een half uurtje later zweefden we hoog boven het IJ en toen ik na een minuut mijn ademhaling weer wat onder controle had kon ik ook werkelijk genieten van het prachtige uitzicht. Na deze spannende ervaring trakteerde mijn dochter me op een heerlijke lunch en hadden we de tijd om uitgebreid bij te praten.

 

 

Ten slotte liepen we over de Haarlemmerstraat naar haar huis waar ik met haar, haar vriend en mijn inmiddels ook gearriveerde vrouw nog een heerlijk glas wijn dronk. Bij het afscheid bedankte ik haar uitgebreid voor het bijzondere uitje, waarop ze zei: ‘Ik hoop dat je het een fijne Papadag vond.’

 

Ik wens alle vaders dit weekend een gezellige vaderdag toe en ook van tijd tot tijd een mooie papadag.

 

 

[1] https://vrouw.nl/artikel/wat-zij-vindt/42906/de-papa-dag-van-jesse-klaver-bekritiseren-hoezo

 

[2] Vaderdag is overigens net als Valentijsdag en Halloween uit Amerika komen overwaaien: http://www.beleven.org/feest/vaderdag

 

[3] https://fd.nl/werk-en-geld/1151716/de-man-heeft-een-baan-zijn-vrouw-een-baantje