Een mooie traditie aan het einde van het jaar: de krantenbezorger belt aan en heeft een kaartje met een nieuwjaarswens in zijn hand. Het is de onuitgesproken bedoeling dat je dan wat geld geeft en bedankt voor de trouwe bezorging van jouw krant. Een heel jaar lang, in alle vroegte, door weer en wind. Ik hoop dat die traditie nog lang stand blijft houden, ondanks het feit dat steeds minder mensen een papieren krant lezen.
Waar de krantenbezorger langzamerhand lijkt te verdwijnen is de pakketbezorger enorm in opkomst. Iedere dag zie je allerlei busjes door de straat rijden: GLS, DHL, PostNL. Met name vanaf het begin van de corona-tijd heeft het online bestellen een enorme vlucht genomen. En dat neemt tot op de dag van vandaag alleen maar toe. Er zijn dagelijks naar schatting 6.500 bezorgers op pad om nieuwe blouses, batterijen, boeken en braadpannen af te leveren.
Sommige bezorgers werken in loondienst of als ZZP-er, maar de meesten zijn in dienst van onderaannemers. En die onderaannemers proberen de kosten zo laag mogelijk te houden. Soms door onder het minimumloon te gaan zitten. Soms ook door niet per uur, maar per pakket te betalen. Met als gevolg dat bezorgers soms 150 tot 200 pakketten per dag moeten zien te bezorgen om nog een beetje inkomen te genereren. Een race tegen de klok. Geen wonder dat veel pakketbezorgers snel naar hun bestelbus terug hollen als ze een pakje hebben afgeleverd.
Van tijd tot tijd duiken verhalen in de media op waarin wantoestanden rondom pakketbezorging aan de kaak worden gesteld.[1] Maar er lijkt structureel niet veel te veranderen. In mijn woonplaats Zeist ken ik een uit Syrië afkomstige man die ook pakketbezorger is. Ik spreek hem af en toe. Hij bevestigt de verhalen over werkdruk, de haast, de grote dagelijkse hoeveelheid pakketten en de lage lonen. “Het zijn alleen maar studenten en buitenlanders die dit werk doen”, zegt hij. “En niemand houdt het lang vol”.
Ik gun hem en al die andere pakketbezorgers betere werkomstandigheden. En ik zou wensen dat iedereen die een online bestelling plaatst zich wat meer realiseert onder welke druk de bezorgers die pakjes moeten afleveren. Ons gemak staat in schril contrast met hun stress.
Het lijkt me een goed idee om aan het einde van het jaar een nieuwe traditie te starten. Laten we voortaan niet alleen de krantenbezorger maar ook de pakketbezorger rond de jaarwisseling een aardigheidje geven. Een envelopje met een kaart en wat geld erin. Ik heb ervaren dat je wel snel moet zijn. Voordat je bij de voordeur bent is de bezorger al weer op weg naar het volgende adres.
Bedankt voor het lezen van mijn blogs in het afgelopen jaar. En voor de vele mooie reacties.
Fijne feestdagen en graag tot ziens op deze plek in 2025!
[1] Zie o.a.
https://www.bnnvara.nl/pakketaan/over