Mijn vrouw werkte in de jaren negentig een paar jaar op een kantoor aan de Amsterdamse Stadhouderskade. Recht tegenover het gebouw van De Nederlandsche Bank aan het Frederiksplein. Op die plek had ooit het mooie Paleis voor Volksvlijt gestaan, dat was gemodelleerd naar het beroemde Crystal Palace gebouw in Londen (zie ook een eerder verhaal van mij hierover: http://phaestus.nl/phaestus.nl/?p=1332)
In 1929 legde een grote brand dat gebouw in de as. In de jaren ’70 verrees op die plek het nieuwe kantoor van De Nederlandsche Bank.
Vanuit haar raam zag mijn vrouw waardetransporten af- en aanrijden: gepantserde transportwagens, zwaailichten, druk gebarende motoragenten. Een vast ritueel. Iedereen wist waarom: in de kelder van de Bank lag voor miljarden aan goud en contanten. We zeiden in die tijd wel eens grappend tegen elkaar dat we stiekem een tunnel zouden moeten graven vanaf het kantoor naar de ondergrondse schatkamers aan de overkant. Maar door een gebrek aan crimineel-DNA hebben we dat plan nooit ten uitvoer gebracht.
In 1997 kreeg de werklocatie van mijn vrouw een andere spannende lading omdat in dat jaar de Eurotop in het gebouw van De Nederlandsche Bank werd gehouden. In de directe omgeving werden alle huizen, winkels en kantoren gecontroleerd en bewoners en personeelsleden gescreend. We kregen zelfs een speciale vergunning om in de buurt te mogen parkeren. Onze auto kreeg een officiële parkeersticker met het woord ‘Eurotop’ erop. Ik was in die jaren bezig met een promotie-onderzoek naar de Europese Unie en heb nog een tijd gedacht om die parkeervergunning te gebruiken als illustratie in mijn proefschrift.
Eurotop 1997: Gastheer Wim Kok stapte met andere Europese leiders op de fiets, Helmut Kohl bedankte voor de eer.
Maar genoeg afgedwaald; zo komt het verhaal nooit in Zeist terecht. Mijn vrouw is inmiddels al ruim twintig jaar werkzaam bij een andere organisatie en we wonen ook niet meer in de buurt van de Stadhouderskade. Na 33 jaar Amstelveen zijn we vier jaar geleden naar Zeist verhuisd. En het toeval wil, dat het goud ons achterna is gereisd. De goudstaven en bankbiljetten van De Nederlandsche Bank worden niet langer op het Frederiksplein bewaard, maar in Zeist. In het gloednieuwe DNB Cash Center op een zwaar bewaakt terrein dat Camp New Amsterdam heet. Vrijwel in onze achtertuin. Vlakbij de voormalige vliegbasis van Soesterberg. Camp New Amsterdam is ook de thuisbasis van een groot complex van Defensie en van de Koninklijke Marechaussee. De bewaking van al die miljarden aan goud en bankbiljetten is dus goed geregeld. Bovendien zijn waardetransporten hier in de bossen van Zeist eenvoudiger te organiseren dan in de drukke binnenstad van Amsterdam.
Zeist kent al langer een bijzonder zwaar beveiligde locatie. Niet ver van Camp New Amsterdam ligt namelijk het Kamp van Zeist, een voormalig militair terrein en nu een detentiecentrum voor uitgeprocedeerde asielzoekers. Kamp Zeist is ook de plek waar vroeger bedreigde politici als Geert Wilders en Ayaan Hirsi Ali tijdelijk een veilig onderkomen hebben gehad. Sinds enige tijd is op dat terrein ook een AZC gevestigd waar enkele honderden nieuwe asielzoekers worden opgevangen.
Met het Camp en het Kamp lijkt Zeist het Fort Knox van Nederland te worden. Goudstaven en ‘gelukzoekers’ zitten hier stevig achter slot en grendel, met militairen en marechaussees binnen handbereik. Geen fijn idee voor de uitgeprocedeerden, maar wel een geruststellende gedachte voor onze schatkist.
Voor ons is het bijzonder dat we opnieuw zo dicht bij al dat goud zitten. Mochten wij thuis grote financiële tegenslagen krijgen, dan kunnen mijn vrouw en ik alsnog overwegen om een tunnel te gaan graven.
Ik heb voor dit verhaal dankbaar gebruik gemaakt van de volgende bronnen:
https://www.dnb.nl/algemeen-nieuws/persbericht-2023/dnb-goud-verplaatst-naar-nieuwe-kluis-in-zeist/